“ماه رمضان شد می و میخانه بر افتاد / عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد
افطار به می، کرد برم پیر خرابات / گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد
با باده وضو گیر که در مذهب رندان / در حضرت حق این عملت بارور افتاد”